شعر مکران

وَشّـڃـن وطنْ مَیْ مَکُّران

داﺋم   بِباتَیْح  کامـــــران

* آباد وسبزومَـــــــــــیْزَرَان

هروَه تَهی نامـــــا  گِـــــران

* تیّ  دِلْجَمَڃـن گَــ̈ط وگَـــران

گَپّاجَـنَنْت گـۏن جَمْبَــــران

* دِرّ و سَیادی سَنْـــــــــگران

 تیّ  کَــلـَّـگ ومَیْ آپْسَـــــــران

«تیّ  کوچَّـگ ومَیْ  کَهْچَــــــران

 جُـگْـــــــروکـلڃرکـۏنَــــــــران

شیرن تِرَنْتْ چَه شَکَّــــــران

*  وَلّْ گـۏن شَـکر تامـڃـن بَــــران

پِنْـڌ ۏک مَه گُـــواپـا پِشْــکِـــران

* دَزْ رۏن و شــامیـگــا گِـــــران

وۏشَــگ چِنَـنْـتْ کِــرّ و گُـــوَران

* انسان ومرغ و رَسْـــــتَـــران

پـۏنْــچِـن چـۏ مـۏرا سُـرْسُرْان

* ناچی گـۏنْ سَــوْت و زَیْــمُــران

لُـنْـجـڃـن، تَــیـاب وبَــنـــدران

«بـۏجی گـۏنْ لـۏهـڃـنْ  نَـنْــگَران

ڌاچی گـۏن  گُـوَمْسِـڃـن جُران

«سانْـڌ  چـۏ هَـمـا جــانـــاوَران

گـۏنَـنْـتْ، شَـریـک وچـا کَــران

«راجَـیْح کـمـاشِـڃـن سَـروَران

گــــردِن کـشِــڃــن نـــام آوران

«تـــی مــهـربــانِــڃـن مادران

شیــردَیَـنْـتْ شِــڃـرگُـــلُّــران       

  «پَــشْـک و سَــریگ وچادران

مِسْـــک و زَبــــاد و عَـنْـبَران

 « ای مَـــکُّران ای مَـــــکُّران

تی مَــ̈ط  نَـهِـنْـتْ مـازندران

* وصفِت کَـنان دانْ دَمْ بَران

هِجْبَه مَباتَـیْحْ لیمُّــــــران

* دنیاهَیْحْ کـهْـرڃـن سُرْسُران

گَردونَـیْـحْ  گَشْت وچَـکَّـران

 * محتاج مَباتَـیْحْ هِچْبَران

غَــدّار وشـومّـڃـن ناشِران

* شَیْطانَـیْـحْ بِـڃـل ویاوران

بـڃ مادر و بـڃ خــواهـران

* لُـچّ و لَـوَنْـگ ولـۏپَـران         

جی مَیْ وَطن مُلْـکِ کهن

* هَـنْـچـۏ کِه ساهْ اَ نْدر بدن!

تی پاریگِـڃـن  وَرْنـا کُـجَـن؟

* دریا دِ لِـڃــن لشکرشِکَـــــن

« کـۏهی پلنگ وکَــــــــــرْ گَدن

شاهین وتاجْـدارڃـن هُــدَن

« شُتْ چَـه جِـهانـا نام و نَنْـگ

زُرْتَـگ بَـدان رسمِ فَـرَنْـگ

« بــڃ  رو سَـری تَــرَّ نْتْ مَلَنْگ

مُرْتَـنْـتْ مَـه دریاها نهنگ

« پَـرمــــال و دنیاها هُـدۏک

هَمساهِگَـیْـحْ تامَـیْـحْ  بَـرۏک

« چـۏ پاچِـنا  مست وجَـنُـۏک

لاپَـیْـحْ غلامَـنْـتْ مثل گُـۏک

« اصلی وطن، مَــــــــیْ  جَـنَّـتِـن

پُـــــر چَـه   هَـــزاران نـــعمَـتِـن  

* نِـگْـبَهْـت هَـمـۏدا راحَـتِـن

داﺋـم پَه عَـیْش وعِشْرَتِن

*  بـڃ حاصِلَـنْـتْ دَهْرَیْحْ کِشار

 لیمُّـــرْتَـگَن با گ و بُـــهار

* سـۏتْـکَـن گناهان دِرَچْک و دار

دنیا چَـه ظلمان بی تَـــهار

* بیـگانَهَـنْـت تُـرو و نِـشار

هُـمْشیرَ گِـڃـن بِـرات و گُـهار

* چُـکّ چَه پِـت و ماتا فَـرار

مَــرْد چَه جَـنا بیتَّـه شِـزار

*  وارثْ پَـه  دَعْـوایا تَـیار   

سانْـگْبَـنْد چَه دیرا  زَ نْـگ  و زار

* دنیا نَـوۏشْـتی یَـه کَـرار

مانی حِـکـایَـت مانْـــدِگار

شعراز روانبد

با سلام.به دنیای دیدگاههای من خوش آمدید